De troubadour
Als troubadour zing ik liedjes vanuit mijn hart. Hartverscheurende, vruchtbare, verlossende of vrolijke verhalen, met hoop en Goed nieuws. Zelfgeschreven folkliedjes en pop- folk- en gospelsongs van anderen, met vers nieuws vanuit de hemel. De reis als troubadour begon in de L’abricommunity in Eck en Wiel, maar ik probeer overal waar ik kom een thuis te maken. Solo, of met de band. Ik speel bijvoorbeeld in huiskamers, kerken, op straat, in de gevangenis, in parken, cafés, verpleeghuizen en gemeenschappen. Het eerste album ‘The Desert, The Dew & The Dawn’ (2013) met o.a. liedjes over vruchtbaar land en een meisje met kleurpotloden in haar haar werd genomineerd voor een Zilveren Duif Award, een landelijke prijs. In 2013 kwam mijn subtiele folkdebuut uit: The Desert, The Dew & The Dawn. In 2016 volgde de swingende duik in de oude black gospel, met ‘The Story of Saint Anonymous’. De ritmische folkliedjes met een gospelswing over vluchtelingen, onschuldige gevangenen en Schotland worden o.a. ingekleurd met accordeon, fluit, quena en trompet. Het is het verhaal van Saint Anonymous: hoe we een onopvallende zegen kunnen zijn voor anderen. Met mijn nieuwste forrósambafolkplaat ‘FISHLOVE’ (2019) blend ik forró & samba met folkpop, met diepe liefdesliedjes over reizigers, merry mamas, hardwerkende boeren en over mijn geliefde Ilse.
foto: Stefan van der Voort
Hoe het begon: het kersenverhaal
Een tijdje geleden, in de ‘hooimaand’ juli 2011, verzamelde ik kersen, terwijl ik fietste naar de L’abrigemeenschap in het kleine dorpje in de Betuwe, Eck en Wiel. De tijd was er rijp voor. De rode ronde vruchtbare schatten waren op bijna elke hoek te vinden. Een kleine gift meenemen naar de gemeenschap leek me wel een goed idee. Er was net genoeg ruimte in mijn gitaartas. De kersen waren geliefd bij L’abri, maar op de laatste dag in de ochtend, na twee spontane soloconcerten in de gezellige huiskamer en een nachtelijke in de tuin, waren er toch nog kersen over. Het spontane gekke idee om elk ontbijtbord te versieren met 1 kers leek er een van het goede soort, dus ik begon. Er waren die ochtend 34 gasten, en ook precies 34 kersen! Robb, een van de mensen die daar woont, dankte bij het gebed ‘Mr. Cherryseed’ voor de versiering van de borden. Een nieuwe naam was geboren. Later ontdekte ik dat mijn spontane actie hem herinnerde aan Johnny Appleseed, een inspirerende zendeling en boomkweker van lang geleden. Maar dat is weer een ander verhaal…
Troubadour toujours?
En ja, iedereen heeft een verhaal. Het maakt niet uit of we iets willen zeggen over onze ellende, boosheid of pijn of over onze vreugdevolle momenten of hoopvolle dromen: ten allen tijde willen we het delen met iemand anders. Muziek is als gebed: muziek laat woorden, zinnen en verhalen samen opkomen met mooi melodieën en harmonieën, soms dwars door dissonanten en klaagliederen heen. Zoals een muzikant eens zong: “These prayers are the constant road across the wilderness, and the memory of God’. Dus hoe kan mijn hart ophouden met zingen? Waarschijnlijk is dat onmogelijk, en ik hoop dat ik vruchtbare muziek en verhalen met je mag delen voor een nog heel lange tijd. Als je meer wil weten over andere projecten en over themaconcerten die ik geef, kijk dan even hier. Dank dat je op bezoek kwam op mijn thuispagina, en nog een mooie dag gewenst!
foto: Simone Michelle de Blouw